Στις μέρες μας είναι πλέον αποδεδειγμένη η σχέση της παχυσαρκίας με την εμφάνιση του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2.
Δεν είναι τυχαίο πως ο ΣΔ2 και η παχυσαρκία έχουν εξίσου χαρακτηριστεί ως “πανδημίες” οι οποίες σχετίζονται άμεσα και εξελίσσονται ταυτόχρονα.
Πως συνδέεται η παχυσαρκία με τον Διαβήτη Τύπου 2
Ως παχυσαρκία ονομάζουμε την συσσώρευση λίπους πάνω από τα φυσιολογικά επίπεδα στο ανθρώπινο σώμα.
Όταν παρουσιάζεται αυξημένη συσσώρευση λίπους, ειδικότερα στα σπλάχνα, την κοιλιά και το συκώτι, τότε επηρεάζεται και η λειτουργική απόδοση της “ινσουλίνης”, μία ορμόνη που ρυθμίζει το ζάχαρο.
Έτσι, το αυξημένο λίπος στο ανθρώπινο σώμα προκαλεί την λεγόμενη “αντίσταση στην ινσουλίνη”.
Ο οργανισμός για να ισορροπήσει αυτή την νέα κατάσταση και να ρυθμίσει το ζάχαρο, παράγει περισσότερη ινσουλίνη.
Με το πέρασμα του χρόνου όμως, αυτή η ικανότητα του οργανισμού εκπίπτει, με αποτέλεσμα την εμφάνιση του σακχαρώδους διαβήτη.
Παχυσαρκία
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ορίζει την παχυσαρκία βάσει του Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ), ένα εργαλείο το οποίο καθορίζει αν ένα άτομο έχει φυσιολογικό βάρος, αν είναι υπέρβαρο ή παχύσαρκο.
Δυστυχώς το φαινόμενο της παχυσαρκίας αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς σε παγκόσμιο επίπεδο, ως αποτέλεσμα της αλλαγής των διατροφικών συνηθειών, την μεγάλη αύξηση πρόσληψης λιπών και ευαπορρόφητων υδατανθράκων, σε συνδυασμό με την μειωμένη σωματική δραστηριότητα.
Υπολογίζεται πλέον, πως το 90% των ατόμων που πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη 2, χαρακτηρίζονται ως παχύσαρκα ή υπέρβαρα.
Μάλιστα, πρόσφατη έκθεση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Παχυσαρκίας προέβλεψε πως το 2035, εφόσον δεν ληφθούν μέτρα από τις κυβερνήσεις, πάνω από το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού θα είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.
Επιπλέον, η συνύπαρξη της παχυσαρκίας με το σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, οδηγεί στην επιδείνωση της αρτηριακής υπέρτασης, της δυσλιπιδαιμίας, στην πρόκληση μεταβολικών προβλημάτων και στην αύξηση του κινδύνου εμφάνισης διαφόρων καρκίνων και καρδιαγγειακών επεισοδίων.
Αντιμετώπιση
Η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας αποτελεί κεντρικό στόχο τόσο στην αποτροπή, όσο και στη θεραπεία ή την επιβράδυνση της εμφάνισης του σακχαρώδους διαβητή τύπου 2.
Εφόσον έχει διαγνωσθεί η νόσος, η απώλεια βάρους λειτουργεί θετικά στη σωστή ρύθμιση του, στην μείωση του κινδύνου ενός καρδιαγγειακού επεισοδίου, στη ρύθμιση της αρτηριακής υπέρτασης καθώς και της δυσλιπιδαιμίας.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης, πως όταν η απώλεια βάρους υπερβαίνει το 15%, ο διαβήτης μπορεί να τεθεί σε ύφεση και το άτομο να εμφανίσει φυσιολογικές τιμές ζαχάρου χωρίς την λήψη κάποιου φαρμάκου.
Γίνεται λοιπόν κατανοητό, πως η θεραπευτική στρατηγική αντιμετώπισης του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, χρειάζεται να περιλαμβάνει την αλλαγή των διατροφικών συνηθειών του ατόμου και την ταυτόχρονη αύξηση της σωματικής του δραστηριότητας.
Τα στοιχεία αυτά θα οδηγήσουν στην απώλεια του περιττού σωματικού βάρους, χαρίζοντας στον ασθενή καλύτερη ποιότητα ζωής και ένα πιο υγιές μέλλον.