Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια αυτοάνοση διαταραχή, η οποία οφείλεται σε ένα συγκεκριμένο γονίδιο.
Όταν αναφερόμαστε στο σακχαρώδη διαβήτη στα παιδιά, εννοούμε το σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι.
Σε αυτόν τον τύπο διαβήτη, τα κύτταρα β στο πάγκρεας έχουν καταστραφεί από το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού και δεν παράγουν ινσουλίνη.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο οργανισμός να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει τη γλυκόζη για να παράξει ενέργεια.
Συνεπώς, το παιδί τρώει υπερβολικά, αλλά χάνει βάρος, γιατί βρίσκει άλλους τρόπους να παράγει ενέργεια.
Το σάκχαρο αποβάλλεται από τα ούρα και συμπαρασύρει μαζί του νερό, με αποτέλεσμα το παιδί να έχει πολυουρία.
Όμως αυτό το νερό αυτό πρέπει να αντικατασταθεί. Γι’ αυτό το παιδί παρουσιάζει πολυδιψία. Τέλος, η καύση του λίπους αφήνει πολλά οξέα στο αίμα, με αποτέλεσμα η αναπνοή του να είναι γρήγορη και δύσοσμη.
Άλλες διαταραχές
Τα διαβητικά παιδιά εμφανίζουν ποικίλες διαταραχές. Εκτός από τις διαταραχές στον ύπνο, αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες. Ειδικότερα, δεν έχουν καλή μνήμη και η διανοητική τους απόδοση είναι χαμηλή.
Εξίσου σημαντικές είναι οι ψυχικές (π.χ. κατάθλιψη) και οι συμπεριφορικές διαταραχές που εκδηλώνουν, κυρίως λόγω του άγχους τους για τυχόν επιπλοκές.
Επιπλοκές – Ο Σακχαρώδης Διαβήτης στα παιδιά
Δε θα μπορούσε κανείς να παραλείψει τις επιπλοκές που παρουσιάζουν τα διαβητικά παιδιά. Πρόκειται συνήθως για την υπογλυκαιμία, την υπεργλυκαιμία και την διαβητική κετοξέωση.
Στην περίπτωση της ήπιας υπογλυκαιμίας χορηγείται γλυκόζη από το στόμα (10-20gr), ενώ σε περίπτωση σοβαρότερης υπογλυκαιμίας χορηγείται ενδοφλέβια.
Στην περίπτωση της υπεργλυκαιμίας χορηγείται ινσουλίνη και συνίσταται αλλαγή στη διατροφή, ενώ στην περίπτωση της διαβητικής κετοξέωσης εκτός από την ινσουλίνη χορηγούνται και ηλεκτρολύτες για την αποκατάσταση της ισορροπίας των υγρών και του οξυγόνου.
Μεταξύ άλλων, στις σοβαρές επιπλοκές που μπορούν να παρουσιάσουν τα διαβητικά παιδιά συγκαταλέγονται τα μακροαγγειακά (π.χ.αθηροσκλήρωση, υπέρταση) και τα μικροαγγειακά προβλήματα (π.χ.αμφιβληστροειδοπάθεια, νεφροπάθεια, νευροπάθεια).
Διάγνωση – Ο Σακχαρώδης Διαβήτης στα παιδιά
Η διάγνωση του σακχαρώδους διαβήτη γίνεται με εξέταση ούρων. Πιο συγκεκριμένα, ο γιατρός σας θα ελέγξει αν τα ούρα του παιδιού περιέχουν ή όχι γλυκόζη. Αν το αποτέλεσμα της εξέτασης δείξει ότι περιέχουν γλυκόζη, τότε το παιδί πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη.
Στο σημείο αυτό δεν πρέπει να πανικοβληθείτε. Πρέπει να ακούσετε προσεκτικά τις συμβουλές του γιατρού και να είστε αισιόδοξοι.
Ο έλεγχος που επιτυγχάνεται με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών είναι αξιόπιστος και πιο φιλικός προς το παιδί.
Τέλος, μην ξεχνάτε ότι ο γιατρός και η διεπιστημονική του ομάδα θα είναι δίπλα σας και θα σας στηρίζει με κάθε τρόπο.
Αντιμετώπιση
Ο σακχαρώδης διαβήτης αντιμετωπίζεται με την καθημερινή χορήγηση ινσουλίνης στο αίμα με τα «πενάκια». Η ινσουλίνη, δηλαδή, βρίσκεται σε στιλό και χορηγείται στο παιδί με ένα μικρό τσίμπημα.
Παράλληλα, το παιδί πρέπει να ακολουθεί την εξατομικευμένη δίαιτα που προτείνει ο γιατρός, χωρίς να παραλείπει γεύματα και να ασκείται συστηματικά (τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα). Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην κατανάλωση υδατανθράκων, ώστε να εναρμονίζονται με τη δράση της ινσουλίνης και τη σωματική άσκηση.
Έτσι, θα συνεχίσει απρόσκοπτα τις καθημερινές του συνήθειες και θα αναπτύσσεται φυσιολογικά.
Εξίσου αναγκαία κρίνεται η αναφορά στη συχνότητα παρακολούθησης του σακχάρου ιδιαίτερα κατά την εφηβική ηλικία, διότι μπορεί να υπάρξουν επιπλοκές.
Πιο αναλυτικά, πρέπει να γίνεται τακτικά μέτρηση της γλυκόζης με τα ειδικά μηχανάκια. Εξίσου απαραίτητος είναι ο έλεγχος των κετόνων στα ούρα.
Τέλος, συνίσταται κάθε τρεις μήνες επανέλεγχος της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1C).